Rijnland ligt ver weg. Ik ben al een hele tijd onderweg en ik moet ook nog een heel eind.

Ik ben dus ongeveer halverwege. Het is een mooie reis. Ik maak op dit moment een tussenstop in een bos tussen Amersfoort en Leusden. In dat bos heb ik jongen gespeeld met mijn vrienden. We deden verstoppertje bij het hazewater, maakten pijl en boog, zochten paddestoelen, bouwden hutten. Nooit volgens plan, maar altijd tot tevredenheid. Het toeval, dat dan wel niet bestaat maar zich toch telkens weer meldt, brengt me terug op deze plek net op het moment dat ik besloten heb de rijnlander in mij te bevrijden en de ruimte te geven.

In de loop der jaren heb ik veel geleerd en ben veel wijzer geworden. Maar ik ben ook veel kwijtgeraakt. Dat realiseer ik me bij de oefeningen die ik hier doe. Ik moet improviseren, los laten, geen plannen maken, niet controleren en vertrouwen op wat zich aandient. Zo gemakkelijk als dat vroeger allemaal was, zo moeilijk vind ik dat nu. In mijn hoofd weet ik wel dat dat allemaal nodig is en helpt, maar het zit nog onvoldoende van binnen. Ik vind nog te vaak en te veel dat al die anderen dat veel meer zouden moeten doen.

Op deze plek en op dit moment gaat het ook over geloof. Ik ben katholiek opgevoed en heb hier op goed katholieke scholen gezeten, inclusief paters en nonnen als opleiders. Van dat geloof ben ik in de loop van de jaren afgevallen. Dat voelt nog steeds als een bevrijding. Ik ben niet van de dogma’s en de bijbelse bewijsvoeringen. Denk ik. Voel ik. Roep ik. Totdat ik me realiseer, dat ik, als ik niet uit kijk, bezig ben mijzelf een nieuw geloof aan te meten. Rijnlands. Eindelijk een manier van denken en werken waar de wereld echt mooier en gelukkiger van wordt. En dus op missie: zieltjes winnen, mensen overtuigen, de wereld verbeteren. De Angelsaksen hun American dream, waar ze ongeacht de deplorabele realiteit in volharden, wij onze Rijnlandse droom die onvermijdelijk en aantoonbaar veel meer heil en zegen gaat brengen.

Dit bos tussen Amersfoort en Leusden. Lijnen komen samen als in een cirkel. Het einde raakt het begin. Mijn cirkel is rond en ik begin opnieuw. Vanaf hier wil ik worden wie ik ooit was, zonder te worden wie ik nooit wilde zijn.